Week 6 - Fieldwork

Afgelopen maandag 1 April, begon dan echt mijn week met alleen maar fieldwork – Yess eindelijk!!! Ik had er erg veel zin en keek hier ook wel erg naar uit. De hele week bracht een van de NSET chauffeurs rond 10 uur mij weg naar de community en haalde mij ook weer op rond 16 uur, dus dat is wel super chill geregeld. Alhoewel ze me soms vergaten op te halen dus werd het half 5, maarjaa dat kan ook gebeuren. Onderweg probeerde ik Nepalees te leren, maar valt nog vries tegen haha. In eerste instantie hadden we afgesproken om totaal 100 surveys te doen, maar omdat ik dan binnen een paar dagen klaar ben, heb ik besloten om er 150 van te maken dus dat betekend ook langer in het veld zijn J ik heb de office wel een beetje gezien na 5 weken haha en zit hierna weer lang genoeg in office. Dus het plan is nu om totaal 150 surveys te doen in 15 dagen dus dat betekent 10 per dag, wat eigenlijk best wel veel is dus heb het er druk mee waardoor de tijd snel gaat – wat ik erg fijn vind. Tussen mij en de vrouw die mij helpt (Sushma) gaat het ook steeds een beetje beter en snappen elkaar al iets meer maar af en toe is het toch behoorlijk frustrerend als we elkaar niet begrijpen. De surveys doen is erg leuk en interessant, maar soms ook wel erg vermoeiend want er zijn nog best veel mensen in de community die geen Engels spreken dus dat betekent dat ik alleen maar kan luisteren & observeren dus kan ik niet echt iets doen. Ook het feit dat ik er natuurlijk helemaal niets versta, maakt me soms ook erg gefrustreerd want ik wil ook weten wat de mensen allemaal te vertellen en ervaren hebben tijdens de aardbeving. Natuurlijk vertaald Sushma een deel ervan, maar dat is natuurlijk toch anders dan het zelf echt verstaan. Het valt me erg mee dat mensen van Chobhar community heel open zijn in hun verhaal en ook echt hun ervaringen willen delen. Soms zaten we wel bijna 1 uur lang bij iemand thuis, dat is best lang maar vond het ook erg interessant om aan te horen wat ze allemaal te zeggen had. Het valt me ook op dat een deel van community zwaar getroffen is en ander deel misschien 100 meter verder op licht getroffen. Dat er zo’n groot verschil zit in een kleine community verbaasde me best wel. Maar ook de houding die sommige bewoners hebben omtrent participation in trainings – kleine deel ziet de nut er niet van in en andere juist wel heel erg of omdat ze niet nog een keer dat gevoel mee willen maken van tijdens de aardbeving. Wat ik wel apart vond is dat iedereen geleerd heeft van deze aardbeving en dat ze ook echt beter prepared willen zijn, maar als ik dan vraag wat heb je dan al gedaan? Zegt het merendeel, ik heb nog niets gedaan…..hmmm dat is dan wel raar om te horen, maar tegelijkertijd weet je zo wel hoe mensen erover nadenken en wat hun gedachten er achter is wat dus erg interessant is.

Ondertussen zijn er 2 nieuwe mensen gearriveerd in het huis, zoals ik al verwachtte. Een vrouw komt uit Nederland (Kristel) zij komt hier vaker in Nepal omdat ze haar eigen online webshop heeft opgezet en daarvoor de bedrijfjes weer gaat opzoeken voor nieuwe producten. Ze verkoopt namelijk allerlei duurzame producten van kleine Nepalese lokale organisaties die bestuurd worden door vrouwen. Het was in het begin wel weer eventjes wennen om hier in Nepal, Nederlands te praten aan de ontbijt tafel, maar ook wel erg fijn. Ik moet eerlijk zeggen dat ik al erg gewend ben om heel de dag Engels te praten dus het was zeker eventjes weer schakelen. De andere vrouw van eind dertig begin veertig komt uit Zwisterland en ze heet Michaelle. Ze is al voor meer dan 6 maanden op reis door Azië en heeft al veel mooie landen bezocht. Wauw echt super gaaf! Helaas blijven beide vrouwen voor korte duur, maar erg leuk om hun te ontmoeten.

Vrijdagavond was ik uitgenodigd om bij een Nepalese familie te gaan eten. Bij degene die mij ook had uitgenodigd voor de Nepalese wedding. Ze wonen wel wat verder weg, dus werd ik opgehaald per scooter. Het huis waar zij wonen is best groot voor 4 personen (Dhiraj en zijn vrouw (Samjhana), zijn moeder en soort van broertje), maar vertelde ook dat vaak zijn zussen met gezin langs komen en dan is het huis eigenlijk weer te klein haha. De moeder had heerlijk gekookt en kwam er toen achter dat ze normaal door de weeks helemaal niet zo pittig eten dan ik dacht. Dus dat was voor mijn maag zeer fijn haha. Het is een zeer gastvrije familie en het zijn echt super aardige mensen!

Zaterdagochtend ben ik voor het eerst naar Kathmandu alleen gegaan per public bus en gelukkig was dit allemaal goed gegaan. Helaas zat het weer niet echt mee, veel regen maarja toch gewoon gegaan. Jeannette (vriendin van mama) is nu ook in Nepal voor een groepsreis en had een pakketje meegenomen voor mij en had het achtergelaten in haar hotel. Ik zou eigenlijk het pakketje alleen ophalen bij het hotel want Jeanette heeft een druk reis schema. Doordat het weer zo slecht was kon haar ochtend programma helaas niet doorgaan – rondvlucht over de Himalaya per helikopter/vliegtuig. Dus toen ik binnen kwam in het hotel zat de groep inclusief Jeannette nog in de lobby te wachten voor vertrek naar de volgende bestemming. Het was fijn om weer iemand van thuis te zien en te spreken. Jeannette had het pakketje aan mij overhandigd en rond 10:45 moest ze weer gaan en  ben ik weer terug gelopen naar de bushalte (20min. walk) Ratna Park. Vanaf daar de bus weer gepakt richting Pulchowk waar ik woon en ben meteen langs de Duitse bakker gegaan om donuts te gaan halen. In het pakketje zat een boek en een jaarverslag van Stichting Tamsarya, klompjes en dextro. Het boek en jaarverslag van Stichting Tamsarya wilde ik graag hebben omdat ik in July de projecten ga bezoeken van deze stichting. Het is door een Nederlandse vrouw opgezet en waar Mama en een vriendin van haar hebben ongeveer 10 jaar lang geld voor hebben opgehaald. Dus ik heb veel gehoord en gezien op foto’s maar nu kan ik het in het echt gaan bekijken – kijk ik zeer naar uit en erg benieuwd ernaar! Klompjes gebruik ik als een klein bedankje voor mijn collega’s enzo en goede vrienden die ik hier maak in Nepal. En de dextro heb ik hier nodig omdat mn bloedsuiker vaak aan de lage kant is. In de middag werd er koningsdag gevierd in een café dichtbij mijn verblijf. Dit werd georganiseerd door een Nederlands schooltje dat blijkbaar vlakbij mijn accommodatie zit, super grappig want had hier totaal geen weet van. Het zag er allemaal heel leuk uit en iedereen was ook in het oranje enzo, alleen het was wel echt meer bedoeld voor kleine kinderen zoals sjoelen, blikgooien, spijkerpoepen etc. en kindjes zaten met een kleedje spulletjes te verkopen. Het was leuk om te zien, maar voor mij was er helaas niet heel veel aan.

Zondag heb ik lekker uitgeslapen en heb ik mijn was gedaan + boodschappen en lekker wezen sporten. Dat is toch wel eventjes fijn om lekker je hoofd leeg te maken en nergens aan te moeten denken. Doordeweeks gaat het wel prima en kan ook lekker bezig zijn met mijn stage, alleen in het weekend vind het ik het nog wel lastig waardoor het weekend best wel langzaam gaat en gewoon het feit dat het weer ook niet echt mee zit. Volgens mijn collega’s is het weer nu echt aan het veranderen door de opwarming van de aarde (climate change) want in april moet het juist kurk droog zijn, maar dat is het absoluut niet waardoor het trekkers seizoen ook in moeilijkheden komt.

Vandaag is mijn tweede week begonnen van mijn field work en vind het nog steeds leuk om te doen. Het is erg fijn om even uit office te zijn en lekker buiten te zijn onder de mensen en interessante verhalen te horen.

Liefs Nady,