Eindelijk beginnen met surveys - week 5

Zondag 24 Maart
In de ochtend lekker rustig aangedaan en nog een wasje gedraaid. Rond 13:15 opgehaald door NSET driver, mijn supervisor en collega Maritess. Vandaag hadden een paar van mijn DPER collega's een earthquake walk georganiseerd voor studenten in Kathmandu city en hadden gevraagd of ik mee wilde doen, nou graag! Rond een uur of 13 waren we er want het was heel druk op de weg. Ik dacht in eerste instantie dat het Nepalese studenten waren, maar 5 min. voor dat ze kwamen, kwam ik er achter dat het Britse studenten waren van Durham University, UK. Dus dat was een soort van opluchting want ik dacht dat misschien de hele middag in Nepalees zou zijn, maar gelukkig niet. Het was een interessante middag want nu liep ik daar niet als toerist, maar keek ik meer naar de technische kant van gebouwen (de kwetsbaarheid en risico's). Veel gebouwen zijn erg kwetsbaar en veel staan op het punt van instorten, de aardbeving heeft grote schade aangericht. Alhoewel het ook een goede leer les was voor de Nepalezen om de huizen meer aardbeving bestendig te maken met de nieuwe building code. Dit wordt meestal ook wel na gestreeft, maar er zijn natuurlijk uitzonderingen - zeker wanneer mensen niet genoeg geld hebben voor een civil engineer. Het was erg fijn om met nieuwe mensen  te praten, deze studenten zijn op veldwerk van totaal 12 dagen in Nepal waarin ze kijken naar mountain hazards, risks and vulnerabilities. Helaas blijven ze hier niet lang en gaan ze naar verschillende plaatsen in Nepal om deze dingen te observeren. Ik zie ze morgen nog wel want dan komen ze naar NSET office voor een presentatie en rondleiding. 'S avonds had ik samen met Sagun pasta gekookt dat erg lekker was maar ook heel pittig en ondertussen een leuke film kijken ;)

Maandag 25 Maart
Zoals gewoonlijk ben ik weer met public bus naar de NSET office gegaan en rond 9 uur waren de Durham studenten er en mocht ik ook deze sessie meedoen. Mijn supervisor vertelde over NSET en de projecten, maar ook in het algemeen over Nepal en zijn vele hazards. Daarna kregen we een rondleiding door het gebouw en wat uitleg over een GO BAG en andere materialen die ze gebruiken in trainingen. Erg interessant om te horen en te zien, want wist daar ook nog niet veel van. Na de lunch kon ik weer verder met mijn surveys, alleen ik kwam er toen achter dat mijn supervisor totaal niet gecommuniceerd had met mijn collega over NSET driver + translator dus in eerste instantie was ik eventjes bang dat het toch allemaal niet door zou gaan. Gelukkig legde Omkala het aan haar uit en alles werd geregeld, phoeee! De survey werd vertaald door Lila (collega) naar het Nepalees dus als het goed is kan ik woensdag beginnen.

Dinsdag 26 Maart
Vandaag kreeg ik te horen dat de survey helemaal niet goed vertaald was - te letterlijk, dus ik kan morgen nog niet beginnen. Hmmm.....that's a pitty maar ik had ook nog genoeg andere dingen te doen dus was opzich geen probleem. Later in de middag was ik er echt helemaal klaar mee met report schrijven enzo en heb ik samen met een andere collega vast een programma in elkaar gezet voor als mama, papa, en Linda (goede vriendin) komen dus heb ik alles uitgeschreven dat was wel echt leuk om te doen en kijk er ook al erg naar uit! Toen ik 's avonds thuis kwam lag er een pakketje in mijn kamer, Yess eindelijk kan ik meer gevarieerd gaan koken. Mama en papa hadden namelijk een pakketje gestuurd met allerlei kruiden om nasi, bami, macecroni, spaghetti, te maken maar ook jus voor over de aardappels, groente saus, saté saus, cup a soup en 2 repen milka chocolade + lief kaartje. Hier kan ik wel mee vooruit! 

Woensdag 27 Maart
Eindelijk, alles was goed vertaald, alleen moest nu nog alles tot 1 format komen dus Engels en Nepalees in één survey, dit was best veel werk maar prima om te doen. Deze dag kwam ook de armed police forces langs bij NSET om ook een introductie presentatie te krijgen en rondleiding door het gebouw (zelfde wat ik maandag had). Ik mocht foto's maken van de verschillende stations in het gebouw waar mijn DPER collega's uitleg gaven, best leuk om te doen. Later in de middag was ik nog gezellig met wat collega's milk tea wezen drinken in een local restaurantje. 

Donderdag 28 Maart 
Yess - groen licht haha nu gingen we dan echt naar de community (Chobhar) en ik had er erg veel zin in, maar was ook heel benieuwd. Eenmaal aangekomen spraken Manisha en Omkala de bedoeling uit van mijn research aan het hoofd van de vrouwengroep. Deze groep speelt namelijk een belangrijke rol in de community en weet dus ook precies of mensen wel of niet geïnteresseerd zijn in de survey. De vrouw vertelde dat na de aardbeving al zoveel surveys zijn gedaan dat het kan zijn dat mensen geen zin meer hebben om nog een survey te doen want wat krijgt de community er voor terug. Daarom leek het haar beter om een lokale vrouw (ook uit de vrouwengroep) met mij mee te laten gaan als vertaler i.p.v. een NSET collega om zo meer toegang te krijgen tot de community. Dus die zelfde middag hadden we haar (Sushma) ook ontmoet en uitgelegd hoe de survey precies werkt en het doel ervan. Daarna ging zij omkleden en zich klaar maken en konden wij ergens gaan lunchen. Het was nog best lastig om een restaurantje te vinden, maar gelukkig hadden we iets gevonden, mijn 2 collega's aten typisch Nepalees (heel pittig) en ik instant noedels  want dat is beter voor mijn maag en darmen - veiligheid. Maar ik ga voortaan gewoon weer brood mee nemen want je wil niet weten hoe vies sommige restaurantjes daar zijn, jakkie! Na de lunch begonnen we dan met de eerste surveys en konden mijn 2 collega's kijken hoe Sushma het deed en bij sturen als het nodig was. Uiteindelijk, ging het allemaal goed en hebben Sushma en ik de laatste 2 surveys van de dag gedaan en dat ging best goed. Alleen moet wel eerlijk zeggen dat ik bijna niets doe en alleen maar luister naar Newari of Nepalees en heel af en toe Engels, dus dat moet nog wel een beetje gaan veranderen. Rond 16:45 werden we weer opgehaald door NSET driver en was het alweer bijna tijd om naar huis te gaan. Omkala raden mij aan om een soort van field diary bij te gaan houden met wat ik heb gedaan, geleerd, moeilijkheden en waar ik aan kan werken om zo beter te kunnen reflecteren aan het einde van mijn research. In de avond zijn ik, Sagun en Yuwen wezen uiteten in Roadhouse want Sagun vertrekt zondag weer naar Londen, soort van afscheidsdinner. 

Vrijdag 29 Maart
Vandaag ging ik alleen zonder collega's. Rond 9:50 bracht NSET driver me naar Chobhar community en daar ontmoette ik Sushma in haar huis. Daar hadden we toen het een en ander besproken omdat ze toch nog wel wat vragen had en ik meer duidelijkheid. Het communiceren gaat opzich wel redelijk, alleen is het soms lastig omdat zij niet zo heel goed Engels kan (wel verstaan, maar niet praten) of ze zegt dat ze het snapt maar eigenlijk totaal niet. En een ander voorbeeld is dat het soms lijkt alsof ze haar eigen mening verteld aan de interviewees en daardoor de antwoorden beïnvloedt zijn. Dit zijn een paar dingetjes die moeilijk zijn, maar hoop ik verloop van tijd beter zal gaan. Voor de lunch deed Sushma alles schrijven enzo en keek ik vooral toe, met dat ik soms wat dingen kon vragen of aanwijzen ofzo. Gelukkig na de lunch mocht ik schrijven en vragen stellen en hielp Sushma mij wanneer nodig met vertalen enzo want nu hadden we een iets jongere doelgroep die wel een beetje Engels konden. Dit vond ik natuurlijk super leuk waardoor de tijd ook mega snel voorbij ging. Ik vond het soms wel heftig om de verhalen te horen van de verschillende mensen die we hebben geïnterviewd. Een vrouw kon haar zoontje van 5 jaar, schoon dochter en zoon redden, maar helaas niet haar eigen dochter die lag te diep onder het puin. En een ander meisje verloor haar vader door de aardbeving. Ik was ook best geschokt om te zien dat mensen nog steeds in hun tijdelijke shelter wonen en niet in een gewoon huis. Op een van de vragen (hoe ontstaat een aardbeving) kreeg ik toch wel opmerkelijke reacties die ik niet echt verwacht had. Zoals een oude vrouw dacht dat het kwam door God, maar het meest opmerkelijke was toch wel dat jonge studenten (zelfde leeftijd als mij) dachten dat het door Climate change komt, hmmm....totaal niet verwacht. Op de foto's zie je dat er grote dikke huizen staan, maar die zijn bijna allemaal gebouwd na de aardbeving daarvoor stonden huizen die wel meer dan 35 jaar oud waren. Bijna het hele dorp was verwoest en beschadigd. Rond 16:40 werd ik weer opgehaald door NSET - driver en heb ik mijn field diary bijgewerkt en toen was het alweer tijd om naar huis te gaan. Deze dag ging echt heel snel voorbij en vond het ook erg leuk, zeker toen ik de interviews mocht doen. 

Zaterdag 30 Maart
Ik ben er alweer 5 weken, gaat toch best snel hihi. Ik had eigenlijk gepland om naar een art exhibition te gaan en farmers market, maar helaas liet het weer het niet toe - regen regen en nog eens regen. Gelukkig was het 's ochtends eventjes droog en kon ik snel wat donuts gaan halen - jummie - en een wasje draaien. De rest van de dag heb ik niet heel veel gedaan vooral gechilled. In de avond had ik lekker gekookt en daarna nog met Sagun en Yuwen een lekkere waffel wezen eten in Labim Mall. 

Zondag 31 Maart
Rond een uur of 11 waren we met z'n drieën lekker Momo wezen eten in een leuk restaurantje hier niet ver vandaan. Dit was tevens ook meteen m'n lunch echt heel lekker, beetje pittig (maar kan er voort beter tegen). Ik had Sagun ook nog een paar Hollandse klompjes gegeven als klein cadeautje en daarna afscheid genomen want nu gaat ze dan echt. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het wel jammer vind want het was toch m'n maatje geworden hierzo. Ik weet gelukkig wel dat er weer 2 nieuwe mensen komen dus ben heel benieuwd. In de middag had ik nog gevideobeld met een vriendin die in Indonesië zit, wat erg leuk was! Daarna boodschappen wezen doen in Saleways. Toen ik daarvan terug was ben ik foto's gaan uitzoeken en heb ik dit verhaal geschreven. Straks lekker pasta koken met de kruiden van thuis :):)

Okay dit was het weer, foto's komen snel!

Liefs Nady,