Week 4 - ups & downs en ervaringen rijker

Mijn 4de stage week begint al weer. Helaas begon de dag niet zo fijn want kreeg te horen dat ik zelf alles moest gaan regelen voor mijn field work. Dit houdt in een vertaler en transport regelen en de kosten zelf dekken. Ik had niet verwacht dat NSET dit niet zou regelen en bekostigen, want ik kom bij hun stage lopen en zouden mij goed moeten ondersteunen en begeleiden. Ik vond het raar dat ik voor de kosten moest opdraaien terwijl hun er alleen maar profijt van hebben. Ik moet namelijk aan het einde mijn report inleveren en dan hebben hun als nog alle gegevens van mijn research. Dit vond ik niet eerlijk en erg teleurstellend dus ben ik een gesprek aangegaan met mijn supervisor (begeleider in NSET). Toen kwam ik er dus pas achter dat mijn project een alleenstaand project is en dat daar dus blijkbaar geen budget voor is. Hmmm….wel heel vreemd dat ik dat nu pas weet. Mijn supervisor bleef maar herhalen dat NSET alleen de werkplek en begeleiding geeft aan interns (stagiaires) en verder niets bekostigd. Ik had hier totaal geen weet van dus ik was erg teleurgesteld. Vooral nadat hij vertelde dat ik hier stage wilde lopen en naar een lokale community maar daarvoor wel alles zelf moest gaan regelen en bekostigen. Ook vertelde hij dat ik ook de methode van mijn onderzoek kon veranderen en dat ik alleen maar literatuur studie ging doen. Dit wilde ik absoluut niet want daarvoor ben ik niet helemaal naar Nepal gekomen want dit kun je overal in de wereld doen. Gelukkig, heb ik gesproken met verschillende vrienden en mede studenten en gevraagd wat zij er van vonden. Het was een hele opluchting dat ik dit niet als enigste raar vond.

De volgende dag, ik had niet heel veel zin om naar mijn stage te gaan, ik zag er best wel tegen op. Helaas begon de dag ook al slecht want de eerste paar uur lag het internet eruit dus ik kon helemaal niet veel doen. Maar mijn dag werd wel weer iets beter nadat een collega van mij trakteerde op een lunch in een leuk restaurant voor de hele DPER/PEER afdeling. Dit kwam voor mij precies op het goede moment, lekker eten en kletsen met mijn collega’s en niet denken aan field work. Het was een ontspannen sfeer. Na de lunch voelde ik me goed, want het eten was echt super lekker en ik kon nog druk bezig zijn met de survey uitwerken. Uiteindelijk heb ik al mijn moed bij elkaar geraapt en heb toch weer een gesprek aangevraagd met mijn supervisor want ik was erg bezorgd hoe nu verder, het zat me niet echt lekker. Het gesprek ging niet helemaal zoals ik had gepland, maar dat gaat denk ik nooit. Mijn supervisor legde nog een keer uit waarom NSET niets kon betalen. Hierop vertelde ik dat ik erg teleurgesteld was in NSET omdat ik dit niet wist vooraf ik begon aan mijn stage en dat een stage organisatie dit soort dingen hoort te bekostigen en te regelen. Maar na 3x overnieuw begonnen te zijn met mijn uitleg doordat de telefoon ging en hij iedere keer op nam of omdat iemand binnen kwam lopen en gesprek aan ging werd het me gewoon weg te veel. In dit verhaal had ik ook nog andere dingen besproken zoals dat ik niet echt bij het team hoorde en geen idee wat de afdeling nu doet. Het was erg frustrerend dat ik iedere keer werd onderbroken en dan al wel niet door de telefoon of een andere collega dan hem zelf wel met iedere keer NSET gaan niets bekostigen en de rest van het verhaal. Ik vroeg me echt af of hij mij wel probeerde te begrijpen en serieus nam, waardoor ik nog meer teleurgesteld raakte. Toen het mij allemaal te veel werd ben ik even weggegaan en mezelf weer in orde gemaakt om het gesprek verder af te maken want ik kan zo ook niet naar huis gaan. Eenmaal weer terug, bleef hij maar vragen waarom moest je nu huilen, maar dacht als je mijn punt begrijpt snap je ook waarom het mij allemaal te veel werd. Toen heb ik nogmaals gezegd, en dit keer ook dat het nergens zwart op wit staat wat een intern wel en niet moet betalen en welke rechten een stagiair heeft en dat ik het ook niet terug kon vinden in het contract of e-mails. Toen had hij niet meer veel te zeggen en zei dat hij met NSET management zou gaan praten. Zijn hele houding veranderde nadat een collega van mij er ook bij kwam, hmm….. raar persoontje. In een keer was alles mogelijk en hij zei van maar ik ben heel flexibel en Manisha kan met je mee gaan en Omkala ook en we gaan ons best doen om alles te gaan regelen. Huh…..hoezo zeg je dit nu pas??? Uiteindelijk was het een hele opluchting dat ik al mijn zorgen heb verteld en dat het nu aan hun ligt wat er mee te doen. Deze 2 dagen waren een leervolle ervaring en weet ook dat er meer van zo’n moeilijke momenten zullen komen, maar ik weet nu dat ik het wel gewoon kan.

Woensdag was ik vrij omdat het een nationale feestdag is namelijk ‘Holi’ dit is het lente feest en wordt vooral door Hindoes gevierd. Deze dag kwam eigenlijk best goed uit, want kon een break wel even gebruiken. In de middag, was ik naar Patan geweest omdat daar muziek was en gewoon weg van alles te doen. Onderweg kwam ik al veel mensen tegen die helemaal onder de verschillende kleuren poeder zaten. Het zag er allemaal heel leuk uit, iedereen was zo vrolijk en vol met positieve energie. Er was een DJ die muziek draaide waarop iedereen los ging en de kleuren vlogen in de rondte. Wauw wat gaaf om dit mee te maken, echt heel bijzonder. Ik had ook nog een lekker ijsje op en ondertussen mensen zitten observeren haha. Eenmaal terug, dacht ik dat ik niet onder de poeder zat, maar toen ik met een washandje door mn gezicht ging, kwam er toch veel meer af dan ik dacht, dus dan maar gewoon de douche pakken haha.

Donderdag, ik had geen idee wat ik moest verwachten na het laatste gesprek. Ik was erg benieuwd, oohjaa ik had voor de zekerheid een lijst gemaakt just in case of emergency en dat aan mijn supervisor gegeven en collega’s. Mocht er iets met mij gebeuren dan weten ze wie ze moeten contacten. Ik ga er in ieder geval niet van uit dat dit nodig zal zijn, maar je weet maar nooit. Eenmaal in zijn kantoor vertelde hij dat hij gepraat had met NSET management en dat NSET me gaat helpen en dus ook zorgt voor een vertaler en transport en dat ik niets hoef te betalen. YESSS! Het is me toch gelukt er valt een last van mijn schouders af, wat’n opluchting! M’n supervisor had nog een keer alles uitlegt hoe ik de surveys het beste aan kon gaan pakken en Omkala (collega) was er ook bij zodat ze weet wat de bedoeling is. Zij heeft goede connecties in de community en weet ook veel, dus dat is wel erg fijn voor mij als ik daar heen ga. Dus vanaf toen had ik echt weer het positieve gevoel en had nu ook weer iets anders om aan te gaan werken.  Vrijdag was ook weer een productieve dag waardoor de tijd best snel ging. Oohjaa een collega van mij was voetbal aan het kijken Nepal vs. India (vrouwen team) best leuk om te zien, maar snap nu wel dat ze niet op WK’s enzo zijn hahah.

Zaterdag, in de ochtend had ik zoals gewoonlijk de was gedaan, en gechilld. In de middag had ik afgesproken met Ambika (china trip) om Pashupatinath tempel te bezoeken. Dus ik werd rond half 3 opgehaald door haar broer met motor. Super fijn, want heb geen idee hoe ik daar was gekomen zonder met taxi te gaan. Wow wat een indrukwekkende plaats, want het is ook de plaats waar overleden mensen worden openbaar worden gecremeerd aan de oever van de Bagmati River. Dit is de meest waardevolle plaats voor Hindoes en mensen vanuit heel de wereld komen hier heen om de temple te zien. Helaas mocht ik er niet in omdat het alleen Hindoes zijn toegestaan, maar ondanks dat was het een indrukwekkende plaats en weer een ervaring rijker. In de avond was er een traditionele ceremonie die 1x per dag plaats vindt, erg mooi om te zien. Alhoewel het ook een dubbel gevoel gaf. De ceremonie stond in het teken van vreugde en blijdschap om de goden te eren, maar beneden werd tegelijkertijd ook iemand gecremeerd. Ook al weet je “that’s life” maar dan wordt je eventjes geconfronteerd met het leven van de mens en dat je maar 1x leeft. Hierna werd ik weer netjes afgezet bij Labim Mall en het eerste wat ik deed toen ik thuis kwam was douchen. Wow het is hier zo stoffig, dus was echt nodig haha.

Okay, verhaal is toch wel wat langer geworden dan ik had gedacht, whoepsss….. Ik ben nu druk bezig met foto’s uitzoeken van Patan enzo, maar ik heb zoveel foto’s gemaakt dat het wel even duurt haha. Nog eventjes geduld ;) 

In middels heb ik de foto's van Patan uitgezocht.

Liefs Nady,